Het valt mij op de het passeren van een rouwstoet nogal wat verschillende reacties van medeweggebruikers oproept. Een rouwstoet, hoe vaak komen we die niet tegen tijdens onze dagelijkse bezigheden buitenshuis. Het is onderdeel van onze samenleving.

Regelmatig breng ik overledene over in een rouwauto met daarachter de auto’s van de nabestaanden. Ze krijgen aan weerszijde van de auto een vlaggetje om aan te geven dat ze bij de rouwstoet horen. Dat vlaggetje is bedacht door het kabinet Balkenende dat heeft geprobeerd normen en waarden terug te krijgen in onze maatschappij. Minister Eurlings maakte een nieuwe wet waarbij het verboden werd om een rouwstoet te doorkruisen. Tevens stelde hij de vlaggetjes verplicht, zodat een ieder weer kan zien dat er een rouwstoet rijdt.

Nu is de vraag is: “Hoe hoort het als men een rouwstoet passeert?” Maar eigenlijk wil ik deze vraag eens omdraaien: “Hoe hoort het niet?”

Een jonge dame die in haar autootje de stoet over de stoep inhaalt. Een oudere man die op zijn fiets mij van de sokken rijdt. Een bedrijfsbus die nog net voor de stoet gauw even gas geeft. Een mevrouw vond het laatst nodig om de rouwstoet die ik begeleidde klem te rijden, omdat ze vond dat ze er nog wel even voorlangs kon. Een compleet gezin dat met de boodschappentassen in de hand snel even tussen de rouwauto en de volgauto de weg over loopt. En de helaas vele voorbeelden van ingehaald worden door fietsers, automobilisten die nog vlug voor de stoet oversteken of deze met gevaar voor eigen leven inhalen.

Is het nou echt zo moeilijk om even te wachten tot de stoet voorbij is? Even stil te blijven staan als blijk van respect. Je hoeft van mij echt niet de hoed af te nemen, maar respect is denk ik wel het minste wat wij voor elkaar zouden moeten kunnen opbrengen.

Gelukkig zijn er ook andere voorbeelden van voorbijgangers die wel weten hoe het hoort. Een jongen van een jaar of twaalf die afstapt van zijn fiets. Een ouder echtpaar die samen stil blijven staan totdat de stoet voorbij is. Of de lesauto die de auto even stil zet.

Vroeg of laat krijgen wij allemaal te maken met een overlijden van een dierbare en dan staat je wereld letterlijk even stil. Wij zijn dan zelf onderdeel van deze stoet. Pas dan ervaren wij zelf hoe het is als iedereen maar doorsjeest. Zou het niet mooi zijn als wij allemaal tijdens het passeren van een rouwstoet gewoon even een momentje stil staan, van de fiets afstappen of als het mogelijk is langzaam rijden of even de auto stil zetten. Gewoon als respect naar een overleden stadsgenoot en de nabestaanden. Ik vind het een mooie gedachte. Hopelijk u ook.

Alexander IJsendorn (38) is uitvaartleider bij Herman Bakker Uitvaartzorg in Deventer. Maandelijks schrijft hij over hetgeen hij meemaakt. Soms informatief, soms met een lach, soms met traan, maar altijd persoonlijk!

Vorig artikelNieuwe persoonlijk reisadviseur in Diepenveen
Volgend artikelRadioNL opnieuw slachtoffer zenderdiefstal