Voetbal verbroedert
Vorige week zondag luisterde er een ‘superboer’ mee naar de radio uitzending. Bij DeventerRTV mag ik de wedstrijden van Go Ahead Eagles mede live verslaan en de luisteraars komen uit vele windstreken. Die De Graafschap fan was positief verrast over het verslag, zittende in zijn tuin met een enorme bolknak op zijn lip. Het wederzijdse respect werd enkele dagen later nogmaals besproken en was verfrissend. Geen rancune, maar het delen van een gemeenschappelijke liefde: voetbal. Afgelopen vrijdag was er een ander lichtpuntje, namelijk Kowet zelf. Op weg naar boven, de tribune op van sportpark De Toekomst, spotte ik een bekend gezicht. Zijn pretoogjes vingen direct mijn aandacht en de aimabele man stond hartelijk groetend op. Het was oud perschef en voormalig teammanager van Ajax: David Endt. Hij roemde mijn positiviteit en trouw en sprak vol waardering over Go Ahead Eagles. Ook na het duel spraken wij elkaar in een ruimte die voetbal ademde. Het prachtige sportpark en zijn clubhuis zijn gedecoreerd met voetbalhelden en uitspraken. Het talent wordt in de watten gelegd en kan met een scheef oog kijken naar hun eigen toekomst; De Johan Cruijff Arena die op een steenworp afstand ligt. David Endt stak een duim op bij het verlaten van het complex en riep nog dat het wel goed ging komen. Voetbal verbroedert, voetbal verbindt. Met een lekker gevoel reden we weer terug naar Deventer, niet alleen vanwege die lekkere driepunter. De Eagles hadden weer eens gewonnen en niet eens onverdiend! Wat een welkome positieve prikkel na een afschuwelijke week. Ik was bijna vergeten hoe heerlijk dat gevoel was en het deed de groep zichtbaar goed! De opluchting was op de vele jonge gezichten af te lezen, gebukt gingen ze onder het juk van de tegenslagen. Het zelfvertrouwen van sommigen was zo aangetast, dat zelfs het overspelen naar hetzelfde kleurtje shirt niet meer lukte. En goed voetballen kunnen ze echt wel, maar andere krachten hadden bezit genomen van de jonge breinen. De staf en begeleiding gniffelden na afloop in Amsterdam allemaal opgelucht en trots, ik overzag het van een afstandje en heb intens genoten.
Zaterdag sprak ik Givan Werkhoven aan de zijlijn op het gemoedelijke sportpark ‘De Zunnebargh’ in Diepenveen. De jonge spits was getuige van een duel tussen het lokale hoogste jeugdteam en dat van Schalkhaar. Na het duel raakten we in gesprek, hij vertelde met een grijns dat hij heerlijk had geslapen. Gaandeweg het ontspannen gesprek bedacht ik me dat we het wel eens vergeten: het zijn immers eigenlijk ook maar jongens. Later die dag op Twitter kwamen diverse positieve berichten voorbij, met name over het ‘ouderwetse’ ongecompliceerde juichen van Rick Ketting. De defenseur scoorde, voor de tweede maal in drie duels en zijn manier van vieren is aandoenlijk. Vergelijkingen met mijn held Cees van Kooten kwamen voorbij en diverse fans zochten koortsachtig naar die ene vergelijkbare foto. De smacht naar succes en gezamenlijke oude herinneringen ophalen is heerlijk. Met kippenvel zag ik Walbeek weer scoren tegen FC Amsterdam en de oude beelden toonden een Van Kooten die blij was op de ‘Rick Ketting’ wijze. De verbroedering is geniaal, het maakte mijn weekend perfect.
