In een dorp zeg je elkaar gedag, ook al ken je elkaar niet. Dacht ik. Maar tijdens mijn dagelijkse wandelingetje valt het me op dat zelfs mensen die ik vriendelijk wil knikken, stuurs voor zich uit blijven kijken en geen teken geven. Nu kan ik niet in iemands hoofd kijken en we zijn allemaal maar bezig met onze eigen dingen, zodat blijkbaar een goedemorgen of middag er niet meer af kan.
Ik ben zo vriendelijk dat ik zelfs een hond die ik tegenkom begroet! Stadsmensen schijnen dit dus niet te doen omdat er zoveel mensen zijn om te begroeten dat het ondoenlijk is. Oke dan, in Amsterdam begrijp ik dat. Maar ik vind het wel jammer.
Na-apen
Nu vraag ik me af waarom ik die 5 uit 10 score tel in mijn dorp. Hoogleraar Sociale Psychologie Roos Vonk constateerde dit ook en schreef er al een column over. Volgens haar is het feit dat mensen elkaar bij het tegenkomen bewust negeren terug te voeren naar apengedrag. Uit onderzoek naar chimpansees is bekend dat ze geregeld niet teruggroeten, maar vaak is dat wanneer een lager geplaatste een hoger geplaatste groet. Huh?
Au!
Als ik heel aardig “hallo” zeg en er geen sjoege wordt gegeven, doet het gewoon een beetje zeer ofzo. Soms kijkt iemand nog boos ook, alsof ik iets heel erg doe. Wat moet je? Nou, niks. Ik wens u alleen een goedemorgen. Dus blijf ik het eigenwijs zeggen, ook al doet de ander het niet. Want als we massaal gaan negeren, daar is toch niets leuks meer aan? Dus zeg gewoon gedag of geef een knikje. Een vriendelijk woord verwarmt de halve wereld. (Chinees gezegde)