Het bestuur van het oude Rome wist het al: geef ze Brood en Spelen. Dan kunnen wij ons zelf ook te goed doen aan allerlei uitspattingen. Eigenlijk is er de laatste tweeduizend jaar niet veel veranderd. Het volk wil vreten en lol maken. Met dat brood is het de laatste decennia wel in orde in ons land. Iedereen heeft te eten en doet dat volop gelijk de oude Romeinse bovenklasse. Keizer Obesitas regeert in onze tijd. Met de Spelen is het wat lastiger. Waar vroeger een doodgestoken gladiator de rust in het Colosseum terugbracht, kom je daar nu niet meer mee weg. We leven in een vermaak-mij-de prikkel-kan-niet-groot-genoeg-zijn-tijd. Het aanbod is groot, een ieder zijn of haar prikkel. Op de festivalmarkt lijkt er zelfs al sprake van verdringing. Grote evenementen bedruipen zich wel. Met wat subsidie, maar daar telt de massa. En dus staan ook in het oude Deventer evenementen als Deventer op Stelten, de Boekenmarkt en het Dickensfestijn als een huis. En ja, ook de Adelaarshorst is een cultuurhuis. Dat wordt wat anders als er geld bij moet om het hoofd boven water te houden. Niet met sponsoren, maar gemeenschapsgeld. Dat woord alleen al is voor sommigen voldoende om het gele hesje weer van de kapstok te halen. Want in de periferie van de grote evenementen zijn er ook cultuurbrengers van een andere categorie. Voor kleinere groepen mensen met een meer specifieke cultuursmaak. En alsof de duvel er mee speelt, daar moet altijd geld bij. Op een of andere manier krijgen die de begroting niet rond. Dus wordt er richting Stadhuis gekeken. En gevraagd om pecunia ter ondersteuning van een breed cultuuraanbod. Want zeg nou zelf de alternatieve popscene, de filmhuisfilm of het Nederlands Danstheater moeten toch ook in Deventer kunnen neerstrijken. We zijn toch geen cultuurbarbaren! Natuurlijk niet, en dus komt er binnenkort een bestuurlijke cultuurnota om de beschikbare gelden zo eerlijk mogelijk te verdelen. Tot die tijd wordt de cultuurwethouder belaagd door allerlei cultuurlobbyisten. Met pijn en moeite zal hij de te weinig centjes verdelen. En met gevoel voor historie verzuchten: hadden we ons maar nooit voor een tweede keer laten plunderen door de Viking.
