‘’Jij komt toch niet in zo’n lange zwarte jas en met een hoge hoed op de begrafenis, hè?!’’ Mevrouw van Voorst kijkt mij ietwat bezorgd aan. ‘’Dat past namelijk helemaal niet bij ons’’, voegt zij eraan toe. Ik beloof haar niet in jacquet op de dag van de uitvaart te verschijnen. ‘’Gelukkig maar’’, zegt zij, ‘’Wij zouden het op prijs stellen als jij, net als ons, gewoon een spijkerbroek draagt.’’
De familie van Voorst is een nuchtere familie. Dat werd mij al vlot duidelijk tijdens het eerste gesprek. Het overlijden van de heer van Voorst was verwacht. ‘’Hij heeft een lang en mooi leven gehad’’, vertelt zoon Jarmo mij. ‘’Het is goed zo.’’
In de dagen die volgen worden dierbare herinneringen met elkaar gedeeld en voel ik mij vereerd dat ik er bij mag zijn. Mevrouw van Voorst kijkt terug op een fijne tijd samen met haar man en de kinderen hebben, naar eigen zeggen, een zorgeloze en gelukkige jeugd gehad. Dankbaar zijn zij voor de normen en waarden die hen door hun ouders zijn geleerd. Een doe-maar-normaal-dan-doe-je-al-gek-genoeg-mentaliteit en respect voor ieders mening. Dat moet het afscheid van meneer van Voorst ook uitstralen. Geen poespas.
De wens om de uitvaart niet in traditioneel uitvaartleiderskostuum te leiden begrijp ik, maar om op de dag van begrafenis in spijkerbroek gekleed te gaan? Is dat gepast en voel ik mij daar zelf prettig bij? Nee. En dan nu een dilemma? Ook niet echt.
Herman Bakker, de oprichter van onze onderneming, legde het mij een aantal jaren geleden treffend uit door zijn uitvaartleiderskostuum te vergelijken met een harnas. Het beschermt en maakt in één oogopslag je functie duidelijk. Dat harnas werd bij deze uitvaart voor mij een donkerblauw kostuum. Daar voel ik mij vertrouwd en veilig in. Zoals de familie zichzelf is op deze dag, geldt dat ook voor mij. Mooi dat er niet meer raar opgekeken wordt als men tijdens afscheid casual gekleed gaat. Ook mooi dat ik als uitvaartleider niet altijd een hoge hoed hoef te dragen…… en geen spijkerbroek.
Mijn donkerblauwe pak stelt mij in staat om onopvallend aanwezig te zijn. De persoon te zijn die de nabestaanden nodig hebben om een waardig en persoonlijk afscheid te verzorgen. Het draait bij een uitvaart immers niet om mij, maar om de overledene en de nabestaanden.
(de gebruikte namen zijn om privacyredenen gefingeerd)
Alexander IJsendorn (39) is uitvaartleider bij Herman Bakker Uitvaartzorg in Deventer. Maandelijks schrijft hij over hetgeen hij meemaakt. Soms informatief, soms met een lach, soms met traan, maar altijd persoonlijk!
