Afgelopen weekend liep ik een oud voetballer tegen het lijf
die Go Ahead Eagles op de voet volgt. Bezoekt een training, kijkt bij de jeugd,
op de tribune bij thuiswedstrijden en veel uitduels op TV, anders via de lokale
omroep. We spraken over enkele zaken; beleid, tactiek, trainingen maar ook de
trainer. Zijn mening was dat Stegeman voor ‘ons’ niveau een goede trainer is,
maar dat zijn tekortkomingen nu ook zichtbaar worden. Ik vond het eerst okay,
maar toen Gerard Somer ook nog eens een column schreef over de geldverkwisting
van de jeugdopleiding, ben ik na gaan denken. Hoofdmoot van de discussie met
mijn ‘koffie-maat’ was, dat Stegeman de spelers niet beter maakt. De oud-prof
was het met mij eens dat er nu wel een team staat en dat er een duidelijke lijn
is. “Maar die duidelijke speelwijze is voor de tegenstander nu ook geanalyseerd
en daarmee niet verrassend meer”, counterde hij terug. Hij vervolgde te
concluderen dat er dan andere zaken het verschil moeten gaan maken, zoals kwaliteit.
“En juist daar schiet het elftal net tekort, spelers moeten in een seizoen
beter gaan worden”. Leuk breinvoer zo enkele maanden voor de zomer: “Zeg mij
maar wie er nu echt substantieel beter is geworden”, was zijn vraag. In mijn betoog gaf ik de kleinere
zaken aan, kleine aspecten die belangrijk zijn voor het grote geheel. Maar hij
kwam met jeugd, wie is er beter geworden? Ik ben persoonlijk van mening dat de
huidige talenten niet goed genoeg zijn, ik begrijp de strekking van Gerard
Somer’ column dus ook wel (te lezen @DrtvSport). Het zette mij wel aan het
denken, Džepar is zijn plek kwijt, maar was het eigenlijk wel zijn plek?
Werkhoven kan nog steeds het niveau niet aan, maar ook Pouwels is eerder
weggezakt dan dat hij beter is geworden. Verder krijgt geen jongeling de kans
zich te bewijzen in het eerste…
“In de jeugdwedstrijden zie je de talenten niet een meerwaarde zijn, de
reserves van de hoofdmacht maken het tweede niet substantieel beter.” Ik kon
daar niet in meegaan omdat ik die duels eigenlijk niet zie, maar wederom stof
tot nadenken…
Zijn we nu zo tevreden over het resultaat (zeker ten opzichte van vorig
seizoen) dat we niet meer kritisch willen en durven te kijken naar de
‘randzaken’? Of zijn ‘onze’ talenten niet goed genoeg?
