DEVENTER – Afgelopen woensdagavond was er in het Deventer gemeentehuis een meningsvormende vergadering over hoe het verder moet met het Vogeleiland, het unieke parkje tegenover het station.
Duidelijk werd dat het vooral een geldkwestie is: waaraan willen de fracties in de gemeenteraad het (schaarse) geld besteden? Ook wethouder Frits Rorink benadrukte dat de meerwaarde van vogels op het Vogeleiland wat hem betreft geen punt van discussie is. Maar wat heeft de gemeenteraad over voor instandhouding, met betaalde professionele begeleiding van de vele vrijwilligers?
De Deventer Vogelvrienden zetten zich in voor het standpunt dat er hoe dan ook een oplossing moet worden gevonden, waarbij de vogels op het Vogeleiland blijven. Waarbij we beseffen dat de vogels op het Vogeleiland een prachtig visitekaartje voor onze hobby zijn. Toch weten wij best dat er ook mensen zijn die anders tegen het houden van vogels in kooien aankijken.
Vogels in een kooi, dat is toch zielig?
Dit is een vraag die wij regelmatig krijgen. Het laat zich raden dat wij daar anders over denken en daar hebben we goede redenen voor. Natuurlijk genieten wij ook van vogels in de vrije natuur. Maar het leven voor een vogel onder natuurlijke omstandigheden wordt vaak geromantiseerd. In de vrije natuur moeten de meeste vogels constant op hun hoede zijn voor natuurlijke vijanden, zoals roofvogels en katten. En elk jaar worden er heel veel jonge koolmezen geboren, maar meer dan de helft overleeft de eerste winter niet. Het leven in een volière is wat dat betreft een stuk minder stressvol. Op vaste tijden in alle rust het natje en droogje consumeren. En de kans een mooie leeftijd te bereiken is een stuk groter.
Dankzij het kweken van vogels in volières zijn er soorten behouden die in hun natuurlijke leefomgeving (vrijwel) uitgestorven zijn. Door ziektes of door aantasting van hun leefomgeving.
Het is zeer de vraag of vogels überhaupt een besef van onvrijheid kennen. De verleiding is groot om aan dieren menselijke eigenschappen toe te kennen, antropomorfisme heet dat. Donald Duck is er het “sprekende” voorbeeld van. Dat ze denken en redeneren zoals mensen dat doen. Maar dat een vogel besef heeft van toekomst en verleden, laat staan beschikt over emoties als hoop of jaloezie, is niet erg aannemelijk.
Kortom: als je op een verantwoorde manier vogels houdt, ben je met recht een vogelvriend!
