Het fijne van De Woldermarck, het sportcomplex van Terwolde, is zijn kneuterigheid. Bij de meeste duels zijn zo’n 1000 toeschouwers die zich door het poortje wurmen even voor zevenen. Allemaal contant entree betalen, mensen van de amateurclub bij de poort met de knuisten vol papiergeld. Auto’s her en der geparkeerd op het boerenlandgoed en bergen fietsen en scooters langs de rand van het sportpark. De ijscoboer aan de zijlijn, zo vlak onder een boom. Die boom, een majestueus oud stukje natuur wat alleen op een sportpark als deze te vinden is. Sierlijk buigt hij zich al die jaren over een deel van het grasveld. Als de zon onder gaat voorziet het de zijlijn van een enorm stuk aan schaduw. En daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt door vele toeschouwers. Genoeg plek vol in de zon, zelfs naast de dug-outs aan de overzijde. Maar velen kiezen toch voor de verkoeling van die enorme paraplu. Heerlijk onder die waanzinnige mooie boom, hij staat vlak bij de ingang ter hoogte van de middenlijn. Mensen scharen zich onder die boom, rijen dik. Heerlijke gesprekken volgen er dan, veelal over onze gezamenlijke liefde, Kowet! Geen anonieme Twitteraccounts die het allemaal wel beter weten, maar eerlijke gesprekken met supporters met een gezicht. Fans die heen en weer vragen wie die ene speler toch eigenlijk is. Veel onbekende bekenden, omdat ze één gezamenlijke interesse hebben: het voetbal. Sterker nog, veelal een gezamenlijke liefde voor de club uit Deventer. Samen nadenken over nieuwe aankopen, maar veelal opgelucht kijken naar het nieuwe elftal. Wat mij opvalt is de hoeveelheid positiviteit, een groot aantal bezoekers oordeelt dat er een sterker Kowet staat. Tegen de betere tegenstanders wordt het nieuwe gezicht getoond, bij fases niet onverdienstelijk moet ik zeggen. Ondertussen ontstaan er leuke discussies langs de lijn: “Heb jij geen seizoenkaart?”, wordt verontwaardigd gesteld. De achterban groeit gestaag getuige de enorme toename aan seizoenkaarthouders. Na één goede seizoenshelft heeft Deventer er weer zin in en stijgen we op de ladder van de eerste divisie. Begroting nummer zes, maar qua seizoenkaarten strak op de tweede plek met ruim 6600 vaste bezoekers op de tribunes van de sfeervolle Adelaarshorst. Terug naar het pezen in de provincie, plek van handeling ‘andere kant’ van de IJssel: Het is vooral de afstand die kleiner wordt in Terwolde, de club is even aan te raken. Opvallend is te zien hoe de mensen daar dan mee omgaan. Als één grote familie sluit het de rood-gele ploeg in de Deventer harten. De jeugd kijkt op tegen de selectie die op zijn beurt alle tijd neemt voor foto’s. De ouderen maken een babbeltje en concluderen dat het eigenlijk een hele gewone jongen is. Het zijn veelal nog jochies en zeker dit seizoen. De gemiddelde leeftijd van de selectie is met zo’n twee jaar jonger geworden. Die bewuste slag is gemaakt, nu op naar de volgende stap. De start van de competitie nadert razendsnel en het begint te kriebelen…
