De afgelopen weken trok een verdwaald koppel witte zwanen zijn baantjes op het ondergelopen weiland van de Diepenveense Vereniging de Molenkolk. Het kon de warmste januarimaand sinds de eerste metingen niet beter symboliseren. In weer een zinloze vergadering van de ijsclub had de voorzitter nog het idee geopperd om dit weekend een koek en zopie-kraam in het centrum van het dorp neer te zetten.

Om met een oliebollenactie de slinkende clubkas te spekken. De andere bestuursleden hielden de actie tegen. Uit vrees om op sociale media binnen een paar minuten door het ijs te zakken. In Fryslân was de toestand zo mogelijk nog erger. Het Dokkumer rayonhoofd zat al weken depressief achter zijn keukentafel over de vrolijk stromende Dokkumer Ee naar buiten te staren. De fles Beerenburg naast hem op tafel. Ooit had hij een in heel Nederland wereldberoemde functie. Waar iedereen tegen opkeek. Waarvan het juiste oordeel het wintergeluk van miljoenen kon bepalen.

Al bijna weer een generatie geleden. En hij werd niet vrolijker toen zijn kleinzoon Jelle huilend bij pake langskwam. Op basisschool It Sylskip had hij in groep zes een spreekbeurt gehouden met als titel ‘It giet oan’. Na de spreekbeurt vroeg de grootste pestkop van de groep onmiddellijk: hoe dan? Daarop brak de kleine Jelle. Hij werd door beppe nog wel getroost met een paar duumkes, maar het leed was al geschied. Klimaatverandering maakt meer kapot dan je lief is. Vrouw zijn van een rayonhoofd in Friesland is al heel lang geen lolletje meer.

En met de ijsboor en fles binnen handbereik werd het ergste gevreesd. De Dokkumse was bang dezelfde kant uit te gaan als de weduwe Joustra van de gelijknamige Beerenburg. Toen aan het eind van het Achtuurjournaal de temperaturen voor de komende week werden voorspeld, wist zij genoeg. Het wordt een Wet February.

Vorig artikelWeekend weerbericht 8 en 9 februari
Volgend artikelTygo Bieleman, Nora Jonkers en Rüya Savas Voorleeskampioenen van Deventer