Ze hadden er lang voor gespaard. De vakantiereis van hun leven. Bovenaan op de bucketlist. Eerst hadden ze zich in de fraaie folders georiënteerd op de Middellandse Zee. Maar toen zijn vrouw zei dat dan misschien wel een bootje met zwemvestmensen hun schip zou cruisen, hadden ze daar toch maar vanaf gezien. Ze spaarden nog even door en konden de oceanen op. Alles was zoals de plaatjes hadden beloofd. Het schip had zelfs een Nederlandse naam.
Dat voelde vertrouwd. Maar toen de eerste haven in zicht kwam, liep het toch wat anders. Ze hadden aan land al een leuk Aziatisch eettentje uitgezocht. De lokale bevolking stond op de kade de passagiers vriendelijk toe te zwaaien. Maar het schip legde niet aan en voer een deurtje verder. Dat ook gesloten bleef. De vakantiereis van hun leven werd een reis om te overleven. En of ze nog even door Buitenlandse Zaken konden worden opgepikt? Ja doei, zeiden die, je zit niet bij de Marine. Want dat zijn natuurlijk de echte binken. Die alle zeeën bevaren en over de hele wereld in actie komen.
Totdat ze 150 kilometer verderop moeten en niet thuis geven. Toch had het kabinet daar niet voor niets zo lang over nagedacht. Die wisten al veel eerder dan Rutger Bregman: het water komt. Op de grote visionaire landkaart van MP Rutte staat allang de Nieuwe Wildernis ingetekend. Alles boven NAP doet nog mee. Hou toch op met een nieuwe woonwijk in Almere! Nieuw Milligen aan Zee, dat is de nieuwe plek waar het Korps Mariniers in zijn eigen biotoop zal zijn. En dat de dienstdoende staatsecretaris Visser heet, kan geen toeval zijn. Maar dat het kabinet de hele stad Vlissingen daarvoor acht jaar in quarantaine moest houden, was wat overdreven. Eén schrale troost voor de Zeeuwen: straks is meer dan de helft van ons land Zeeland.