Er zijn heel veel landen in de wereld die jaloers zijn op onze belastingcultuur. Op de ongelofelijke, bijna buitenaardse betalingsdiscipline. In sommige talen bestaat het woord belasting niet eens. In Griekenland bijvoorbeeld zijn ze na de Europese Dijsselbloem- strafexpeditie langzaam gewend aan een ‘bonnetje’ bij elke aankoop. In voormalige Oostbloklanden waar ze begrijpen dat een goed belastingsysteem de basis is, komt het ook langzaam van de grond.
Wie in Roemenië een ijsje van een euro koopt, krijgt het pas nadat het kassabonnetje is aangepakt. De Corleonesi in Italië zullen er waarschijnlijk iets langer over doen. Maar Nederland is echt onverslaanbaar. Natuurlijk er is wel eens een witwasaffaire waarbij ook de huisbank soms meehelpt. En ook de drugsscene heeft zijn eigen onderwereld betaalcircuit. Maar verder betalen we netjes. Ook op gemeentelijk niveau. Wanneer de advertenties van WOZ-bezwaarbedrijfjes in de media verschijnen, weet je: het is weer aanslagtijd. Een afrekening in het semicriminele circuit.
Want tot de tijd dat je je huis moet verkopen, vindt iedereen die OZB natuurlijk schandalig hoog. Bezwaar maken, paar euro’s besparen en verder. Afgelopen zondag toen het landelijk startschot klonk voor het mogen betalen van de inkomstenbelasting 2019, stonden er al meer dan 500.000 brave burgers te dringen aan het digitale loket. Deze maand zullen er nog miljoenen volgen. Is dat ook maar weer gedaan. Intussen doet de belastingdienst er in eigen huis zelf alles aan om het niet leuker te maken.
Laat staan gemakkelijker. Daar kan de politiek, die al die lastige en onwerkbare regeltjes ooit zelf verzonnen heeft, dan weer lekker op foeteren. En als het helemaal te gek wordt, met een zwarte lijst van potentiele fraudeurs, vliegen we gewoon twee(!) nieuwe staatssecretarissen in. Die er dan ook weer schande van spreken. En straks, nu dat in Nederland epidemische vormen heeft aangenomen, ook hun handen zullen wassen in onschuld.