Het was stil in het Grote Dierenbos. Dat was eekhoorn ook al opgevallen. Wanneer hij vanuit zijn in de herfst al gekraakte uilenkast naar beneden keek. Weinig dieren onderweg. Zelf zat hij goed. Zijn wintervoorraad beukennootjes was nauwelijks geslonken. Weer geen winter geweest. Hij zag het ook aan de obese koolmezen.
Die hadden zich weer bol gegeten aan al die vetbollen die aardige mensen voor ze hadden opgehangen. Eekhoorn vond het maar niks. Kip was gisteren nog langs geweest. Om te klagen over te weinig afname van zijn gekleurde paaseieren. Hij had al legtijdverkorting aangevraagd. Haan kon er wel om lachen, maar die had makkelijk praten. Wie eekhoorn deze week wel heel druk bezig zag, was letterzetter. Vroeg de deur uit en ’s avonds laat thuis. De dieren vraten zijn letters bijna op van nieuwsgierigheid. Drie hoog achter woonde zwarte kraai. Hij en zijn broer waren ook druk deze dagen.
Veel meer ter aarde bestellingen dan normaal. Kraai vertelde eekhoorn dat hij gister weer een pad had begraven. ’s Nachts bij het oversteken platgereden door een gele Jumbo-vrachtwagen. Die volgens vrouwtjespad daar normaal nooit reed om die tijd. Het ware vreemde tijden, vond kraai. Maar het meest verbaasd was eekhoorn over familie hamster. Qua wintervoorraad-aanleg beschouwde hij ze als zijn gelijke. Maar nu waren ze nog steeds bezig. Vlak voor de sluiting hadden ze bij Ikea zelfs nog een extra voorraadkast gekocht. Toen hij er kwam koffiedrinken, struikelde hij over van alles en nog wat.
Een hele wand was bedekt met wc-papier. Genoeg tot tweede kerstdag, had de slimste jonge hamster uitgerekend. Waarom, vroeg eekhoorn. Niemand antwoorde. Gekke tijden. Kraai en eekhoorn zaten aan het eind van de week wat verward op de picknicktafel in het stille bos. Genietend van het fraaie strijklicht van de ondergaande zon. En heel even keken ze misschien wel jaloers naar een voorbijkomende ééndagsvlieg.
