DEVENTER – De eeneiige tweeling Johan & Cornelis Elskamp heeft voor de gelegenheid hun schilder-kleding ingeruild voor een nette vrijetijdsoutfit. Ze doen het al enige tijd wat rustiger aan. En niet zonder reden. De inmiddels 63-jarige broers zijn 16 juli definitief met pensioen gegaan. Een bijzonder moment, want dan zijn ze op de dag af 47 jaar in dienst geweest. Vanaf hun 16e zijn de broers werkzaam geweest voor Wolters. Dat betekent 3 generaties aan het hoofd, veranderingen in het vak, digitalisering, memorabele momenten en bijna 100 jaar ervaring. En daar, zo vinden Gert-Jan en Hans Wolters, mag best even bij worden stilgestaan. Zo geschiedde…
06 & 07
Cornelis steekt van wal: ”Ik zal het nooit vergeten. We waren 16 jaar en vader nam ons mee naar de oude Wolters. De opa van deze twee heren. Hans lag nog in de wieg en Gert-Jan liep net rond. We kwamen aan in de kippenschuur, die dienst deed als kantoor. Onze neef Bertus Pannekoek werkte hier al en vertelde dat Wolters op zoek was naar schilder. Eenmaal aangekomen bleek het inderdaad om 1 leerling schilder te gaan, maar daar moest vader niets van weten. “Je kunt ze allebei krijgen of geen van de jongens. Kies maar.” De rest is geschiedenis, want na 47 jaar ronden we een gezamenlijk dienstverband bij Wolters af. Over een week zijn de mannummers 06 en 07 weer beschikbaar.”
Gouden handen
“Toen wij in dienst kwamen, was het bedrijf nog een heel stuk kleiner. Er was één pot met kwasten, waar iedereen ’s ochtends een greep in deed. Aan het eind van de dag moesten alle kwasten weer terug in die pot. Ons haar was ook nog een stuk langer”, grappen de inmiddels kalende mannen. Met een kleine, hechte groep schilders maakten zij deel uit van de eerste generatie schilders voor Wolters; Cor Ketting, Henk Maat, Joop Verheul, Ben Vredeveld, Jos Mulder, Henkjan Stegeman en de twee van Elskamp natuurlijk. Ze zijn opgeleid van aspirant tot gezel, maar zijn allround schilders. Niet veel later zou blijken dat beide broers gouden handen hebben en alle facetten van het schildersvak beheersen. Dit resulteerde in echt mooie klussen. Het hogere particuliere schilderwerk en monumentale klussen.
Oog voor detail
Het stadhuis van Deventer, Landgoed De Parckelaer, Nieuw Rande, Het oude Loo, De Vanenburg, Het Schol, Landhuis Matanze; het zijn stuk voor stuk prachtige, veelal monumentale, objecten die in samenwerking met de broers met oog voor detail zijn onderhouden. Soms met een extra rol als oppasser. “In de vakantie mochten Gert-Jan en ik mee naar de Matanze dan gingen wij lekker vissen in de vijver die om het landhuis heen lag.” Aldus Hans. Later zou Hans wel echt als meewerkend schilder aan de slag gaan. Dat leek in eerste instantie niet direct een succes. “Cornelis zat op mijn eerste werkdag om 10 uur al bij de dokter; ladder tegen een lamp aangetikt, een stuk glas in mijn hand als gevolg. Hij zal wel gedacht hebben…”
Verslapen
Wie denkt dat ze alle klussen schouder-aan-schouder hebben opgepakt, heeft het mis. Met name de laatste 10 jaar werkten ze samen. Daarvoor deden ze de klussen afzonderlijk, maar altijd met evenveel toewijding. Dat laatste blijkt wel uit het feit dat ze in 47 jaar slechts één keer te laat zijn geweest. “De klok was omgezet, waardoor we ons verslapen hebben. Toen zeiden we tegen elkaar: laten we het maar even rustig aan doen.”
Vergulden op zondag
Hoe moet dat straks? Wolters gaat maar liefst 4 gouden handen missen. Hans: “Natuurlijk is het zo dat deze mannen alles op konden pakken. Als je kijkt naar het stadhuis: in 2001 waren we op zondagavond nog samen het schild aan het vergulden, omdat de steiger de volgende dag afgebroken zou worden. Dat we ze zullen missen staat vast. Niet alleen als vakmannen, maar ook persoonlijk. Dat we hier een andere invulling voor hebben gevonden ook. Het is natuurlijk niet zomaar uit de lucht komen vallen. Johan en Cornelis hebben hun kennis in de afgelopen jaren overgedragen aan de jongere garde.” Cornelis lacht als hij dit hoort: “Ja, we hebben veel jongens op sleeptouw genomen. Vaak wisten we voor het middaguur al of het iets zou worden. Hadden ze om 11 uur hun smetteloos witte outfit nog wit, dan was het goed. Wie onder de verfklodders zat, kon beter een andere baan zoeken.”
Paleis het Loo
De kroon op het werk? “Paleis het Loo, is zonder twijfel de mooiste klus geweest. Een project van bijna zes jaar, welke letterlijk de kroon op het werk is geweest. We hebben bijna 21.700 strekkende meter geschilderd. Met het team natuurlijk. Het was ons laatste grote project.” Toch is het niet alleen het grote werk waar ze trots op zijn. Johan: ”Als we door Deventer lopen, en dan vooral het bergkwartier, is vrijwel al het schilderwerk van onze hand. Dat is mooi om te zien.” Cornelis valt hem bij: “We waren daar kind aan huis. Mensen gaven ons de sleutel, zodat we zelfstandig aan de slag konden. Dat vertrouwen moet je verdienen. Dat we zo’n band met de bewoners hebben opgebouwd, daar ben ik ook trots op.”
Toekomstmuziek
Op de vraag wat ze nu eerst gaan doen, klinkt in koor: “verhuizen”. Oh en ze mogen de huizen van Hans & Gert-Jan nog in de lak zetten. Hun tijd is alweer ingevuld. Ze blijven elkaar zien. Er wordt met veel respect over en naar elkaar gesproken. Niet alleen zijn de beide broers familie, er lijkt na 47 jaar ook sprake te zijn van een familiare band tussen de vier broers. Het is goed zo. De cirkel is rond.