Elke dag zijn er verhalen over het gedrag van machthebbers te vinden in het nieuws. Ik doel hierbij vooral op de regeringsleiders. Dit zijn meestal mannen. Wereldwijd zijn er maar 8% vrouwen aan de macht. Willen vrouwen geen macht of is dit historisch en cultureel bepaald? Aan leiderskwaliteiten ligt het niet. Machthebbers willen op wat voor manier dan ook anderen hun wil opleggen.
En wat doet het hebben van macht met de persoon zelf? Waarom verlies je bij veel macht de realiteit uit het oog en kom je te leven in een eigen gecreëerde bubbel? Ze staan niet meer met beide benen op de grond en zorgen met veel gemanipuleer dat ze hun zin krijgen. Dat is toch machteloosheid? Eigenlijk heel kinderlijk. Je wilt een ijsje, maar dat mag niet en je blijft net zo lang zeuren tot je krijgt wat je wilt. Smaakt dat ijsje dan beter? Uiteindelijk luisteren ze niet meer naar anderen en als iemand het ergens niet mee eens is, grijp je met harde hand in. Ik heb het nu over dictators. En aan de andere kant zijn er de machtvolgers.
Zij kunnen goed luisteren naar wat anderen willen en zijn bang om iets fout te doen. Er zijn veel machthebbers die niet willen dat machtelozen de waarheid vertellen. De waarheid is hun grootste angst, angst om iets te verliezen. Zal allemaal wel iets met de opvoeding te maken hebben. Tja. Nog even over vrouwen aan de macht. Onze poes is vernoemd naar Jacky Onassis, de vrouw van wijlen John F Kennedy. Ik vraag mij af wie in zo’n huwelijk het uiteindelijk echt voor het zeggen heeft gehad. Onze Jacky snurkt in haar mandje rustig verder en komt in beweging als ze gerammel hoort van verse brokjes. Met haar zeven levens staat ze evenwichtig met vier pootjes op de grond.
