De degelijke Deltadijken langs de grote rivieren waren afgelopen weekend weer bevolkt met dagjesmensen. Meer zuidelijker heetten ze ramptoeristen. Het omslagpunt lag ergens bij Nijmegen. Ook de Sallanders keken trots naar hun IJssel en de ruimte die de rivier nu heeft om het vele water af te voeren. Dat er ergens een pont uit de vaart lag en soms zandzakken nodig waren, gaf het geheel wat meer cachet. Hoog water is een soort attractie geworden.
Een dagje uit in eigen Salland nu we virusmatig weer rood kleuren en de grens niet over kunnen zonder te veel gedoe. De R-waarde stijgt net zo hard als het water of de bloemenzee voor Peter R. Soms lijkt het alsof we denken: ach, dat hoort er allemaal bij in deze tijd. Maar als het zoals in Limburg letterlijk de spuigaten uitloopt, komt het wel heel dichtbij. Dat weet ook de Zuid-Limburgse kabouter Frans van de Europese Commissie. Alsof het afgesproken werk was, presenteerde hij afgelopen week de Green Deal. Het grote klimaatplan van de EU. Met heuse deadlines die als een soort Europese dijken de klimaatverandering tegen moeten gaan houden. Maar ook hier geldt dat we het blijkbaar eerst aan de lijve moeten ondervinden om de noodzaak ervan in te zien. Zou het aantal klimaatverandering-ontkenners in Zuid-Limburg na de natte dagen net als het water gaan dalen? Of hebben we meer wake-up calls nodig? Voorlopig schieten we mooie plaatjes van Deventer aan de IJssel en niet Aan Zee.
En als de pont weer vaart, de zandzakken uit beeld zijn en het water weer een zomers niveau heeft, gaan we weer lekker door. Daar zijn wij Nederlanders goed in. Korte termijn denken en naar bevind van zaken handelen. En door. Misschien wordt het tijd voor wat meer bewustwording. Bijvoorbeeld door het ophangen, naast elke AED in Nederland, van een heuse snorkel.
