Terwijl de slakken, fruitvliegjes en muggen een perfecte zomer hebben, is de homo sapiens nog steeds naarstig op zoek naar de nieuwe invulling van zijn interlockdown-holiday. In het ongekend drukke Deventer zie je ze verward rondlopen. Waar de Hollander ook heen reist, overal lijkt het een stressvakantie met terugkeergarantie. Geel-oranje-rood-geel-rood: toerist zijn is een hele toer geworden. Ooit was er het bermtoerisme. Heel overzichtelijk. De auto in de berm zetten. De picknicktafel en -stoelen uitklappen, de thermoskan en witte bolletjes op tafel en kijken maar. Naar de andere sapiens op vier wielen.
Maar de welvaart nam snel toe en Hollanders bevolkten de hele wereld. Want ja, we spreken onze talen. Toch? Tot in dat leuke Franse dorpskroegje we wel iets heel organisch op ons bord kregen. Eigenlijk willen we weg, maar toch blijven. Zo ontstonden de Hollandse vakantie-enclaves in verre landen. Een broodje frikadel in snackbar Amsterdam aan een van de vele costa’s. Dat werk. En natuurlijk net als thuis overal klagen. Na het indrinken op Schiphol in het vliegtuig gelijk zeiken over het mondkapje. Op de Griekse eilanden aan de buren vragen of ze niet elke avond wilden barbecueën. Bleek het een volwaardige bosbrand.
Zonder plaatsvervangende schaamte zie je dan toeristen op het strand met een drankje in de hand kijken naar hoe een nabijgelegen dorp uit de vakantiefolder helemaal afbrand. En als het ze zelf te heet onder te voeten wordt, rustig de Nederlandse ambassade in Athene bellen of ze geëvacueerd kunnen worden. Een paar eilanden verder vraagt een grote groep op camping Moria dat al vele jaren. Zonder succes. De wereld staat op veel plaatsen een beetje in brand. Maar daar moet je de toerist nu even niet mee lastig vallen. Die heeft het hele jaar hard gewerkt en recht op zijn vakantie. En volgend jaar? Met Turkish Airlines voor een all inclusive naar Kabul.
