Column Marcel Schoemaker: Kozakken

In 1820 nam Jacob Bussink een bakkerij over waarvan de koekhistorie terugging tot 1593. Het is de langst overgebleven Deventer Koeklijn. In de Middeleeuwen stikte het in de Hanzestad van de koekbakkers. Allemaal van naam en faam. De koek met een geheim recept en vooral lang houdbaar was razend populair. De Hanzehandelaren namen ze graag mee op hun tochten naar het Noorden. En ook de VOC verspreidde de koek over de hele wereld. Dat in hetzelfde ruim ook slaven werden vervoerd, maakte de koek misschien wat minder woke. Maar daar kon Jacob natuurlijk niks aan doen. De Deventer Koek bleef ook in deze tijd fier overeind. Zelfs Maxima hapte als prinses al eens een koek op de Brink tijdens Koninginnedag. En natuurlijk is er het bekende gedicht van drs. P. (‘Deventer koek, Deventer koek, iedere stad zucht wel onder een vloek’).

Allemaal leuk en aardig, maar afgelopen maandag was het Bussink-directieberaad wat minder vrolijk. De Europese eigenaren hadden gebeld over een mogelijk handelskoekconflict met Amerika. Hun CEO had Donald Duck aan de lijn gehad. Over een incident tijdens het verder vlekkeloos verlopen bezoek van Munitie Mark aan het Witte Huis. Bij de lunch met Donald had de altijd vrolijke Mark bij de koffie een aantal Bijtjes uit zijn binnenzak getoverd: a Dutch treat. Donald had een smakelijke hap genomen en vond het ‘a nice bite, a very nice bite’ hebben. Toen hij echter beter keek op de verpakking van het Bijtje en de afkomst zag, was hij minder opgetogen. Deventer, Europa? Deventer moest onmiddellijk op het geopolitieke wensenlijstje. Boven Groenland dat nota bene minder inwoners heeft dan Deventer. En natuurlijk een importtarief van 500% op de Bijtjes. Munitie Mark zag zijn succesvolle bezoek de mist ingaan en trok als historicus zijn laatste troefkaart. Wist de president dat het dappere Deventer het ooit was gelukt een wapenstilstand te sluiten met de Russische kozakken?