Column Robert Heukels: KNVB beker koorts
Kees Kist weet het zeker. Natuurlijk wint AZ de beker. In de Stentor zegt hij: ‘Dat kan niet anders.’ In het hele interview zegt hij geen woord over de tegenstander, alsof die niet bestaat. Hij noemt zelfs de naam van Go Ahead Eagles niet. Een andere Kees, Kees Luijckx, een van de vele talking heads van ESPN, is al weken op oorlogspad. Zijn favoriet op Tweede Paasdag is wel duidelijk, die komt uit Alkmaar. De man uit Beverwijk liep veertien jaar rond bij AZ, waarvan tien in de jeugdopleiding. Luijckx brak nooit echt door en ook als analist is het allemaal een beetje mwoh en een beetje veel gekleurd. Als iemand ervan baalde dat de rode kaart van Suray werd omgetoverd tot geel was het Kees wel.
Wanneer Paul Simonis de boel nog extra wil prikkelen zijn de uitspraken van Kees en Kees fijn voer. Maar een bekerfinale win je niet door externe prikkels. De focus, de inspiratie en de motivatie moet van binnenuit komen. De wedstrijd tegen NAC Breda kwam als geroepen om die les nogmaals te leren en te voelen. In de fases waarin Kowet in een soort trance begon te combineren, speelde het geweldig voetbal met een waanzinnige teamgoal als beloning. Op het moment dat de externe factoren vat kregen op de ploeg werd het lastiger. Het niet goed geknipte gras, de angst voor de grillen van arbiter Kooij, het loeiende thuispubliek, de walgelijke spandoeken, de schopjes en duwtjes van types als Kemper en Greimel, beter was het om het allemaal te negeren. Een beste kunst, maar wel een kunst die dit Kowet normaliter als beste verstaat.
Ooit hielp ik inspanningsfysioloog Raymond Verheijen met het schrijven van zijn boek Football Braining. Het was in de tijd dat het Chelsea van Mourinho ogenschijnlijk betere ploegen allemaal de das om deed. Verheijen liet aan de hand van modellen zien hoe dat kon. Waar tegenstanders overkokend van emotie rare dingen gingen doen naarmate de wedstrijd vorderde, focuste Chelsea zich gedurende intense wedstrijden zich steeds meer in het simpelweg goed voetbal spelen. Mannen als Terry, Lampard en Drogba waren daar meesters in en groeiden uit tot de uitblinkers van de slotfase.
Dit Go Ahead is groot geworden dankzij de grinta, het stoïcijnse en de focus op het eigen spel. Het kan niet anders of de wedstrijd tegen NAC is Simonis zeer goed uitgekomen om zijn mannen terug te brengen naar die ongekende krachten. Laat Kees en Kees maar lullen, laat iedereen maar kletsen, laat alles brandstof worden, maar vul je tank deze week vooral met de focus op het spelen van je eigen allerbeste spel. Chelsea bewees het, dit seizoen bewijst Ajax het ten opzichte van PSV, Go Ahead bewees het zelf al meerdere malen. Je wint op het veld, je wint vooral in je brein. Daar moet het rustig en vastberaden zijn.
