Livemuziek onder de bomen
Het is voorjaar en ik zit bij Esther aan bed. Haar echtgenoot schenkt verse muntthee met honing. Esther is erg ziek en praat moeilijk wanneer wij het over haar naderende afscheid hebben. Daar waar nodig vult haar echtgenoot aan.

Overal waar ik kijk zie ik Boeddhabeeldjes, met kleurpotlood ingekleurde mandala’s en verschillende doeken en kleden hangen aan de muur. De inrichting van het huis stuurt me dus al een zekere kant op. Esther is een spirituele vrouw en een natuurmens. Zij vertelt mij dat zij begraven wil worden in een uitvaartmand van pitriet op een begraafplaats met veel bomen. De rouwkaart met de uitnodiging voor haar afscheid wil zij op papier met zaden van veldbloemen erin verwerkt. Wanneer men deze rouwkaart later in vochtige grond legt komen er na enkele weken bloemen tevoorschijn. Een blijvende herinnering van en aan Esther.

Twee maanden later word ik gebeld door haar echtgenoot en vertelt hij dat Esther is overleden. Zij wordt in een katoenen wade gewikkeld. En zo ligt zij in haar pitrieten mand omringd met bloemen uit eigen tuin.

Op de dag van de begrafenis is het snikheet. De genodigden verzamelen zich bij de ingang van de begraafplaats. Vrijwel iedereen heeft veldbloemen meegebracht. Geplukt in de tuin, ergens langs de kant van de weg of in een weiland. Familie en vrienden dragen Esther naar het graf in de schaduw van dikke eiken en oeroude beuken. Op klapstoelen zitten zij rondom het graf. Woorden van vriendschap en van liefde worden gesproken en mooie herinneringen worden gedeeld. Als laatste groet legt iedereen bloemen op haar mand. Zo herdenken en vieren wij het leven van deze jonge vrouw.

Na het derde muziekstuk wordt het ineens stil onder de bomen. Volgens het draaiboek moet er nog een vierde muziekstuk klinken. Ik zie de begraafplaatsbeheerder, met een bezweet en steeds roder wordend hoofd, verhit aan de knoppen draaien. Hij kijkt mij ietwat radeloos aan. De batterijen van de installatie zijn op. Blikken schieten heen en weer.

Vanuit de stilte is de natuur ineens hoorbaar. Alsof de vogels in de bomen begrijpen dat er iets mis is beginnen ze nog harder te zingen en te fluiten. Iedereen snapt zonder woorden dat dit misschien wel zo moet zijn. Prachtige livemuziek die Esther begeleidt tijdens haar laatste gang naar haar graf.

(de gebruikte naam is uit respect voor de nabestaanden gefingeerd)

Alexander IJsendorn (38) is uitvaartleider bij Herman Bakker Uitvaartzorg in Deventer. Maandelijks schrijft hij over hetgeen hij meemaakt. Soms informatief, soms met een lach, soms met traan, maar altijd persoonlijk!

Vorig artikel13 april Kunstcafé
Volgend artikelD’Iesseltje is de naam voor het bier ter ere van 1250 jaar Deventer