Na afloop van het verloren duel sjokte ik richting de mixed-zone in Waalwijk. Om mij heen uitgelaten Brabanders en op het veld festiviteiten. Er werd afscheid genomen van enkele spelers bij dit laatste thuisduel voor RKC. Bij en in de mixed zone vele herkenningen voor diverse mensen, Pieter Langedijk en Jeff Stans hebben niet zo lang geleden nog het geel-blauw gedragen. Stans was geblesseerd en was al in gesprek met een paar Waalwijkers, Langedijk voegde zich er later ook bij. In een bezweet rood-geel shirt, een gezicht als een oorwurm kwam hij aangesjokt. Hij wilde wel hartelijk zijn, maar in zijn hart lukte dat niet helemaal. Hij wilde dat gevoel verstoppen, maar het lukte hem niet helemaal. Hij had weer geen stempel kunnen drukken op een duel, verloren tegen zijn oude werkgever. Ooit vertrokken met plannen een stapje te maken en dan vervolgens beide duels niet kunnen winnen. Dat is geen stap omhoog, dat is een misstap. Jeff Stans is meer globetrotter dan Pieter Langedijk. Stans ‘versleet’ meerdere clubs, doorliep onder meer de jeugdopleiding van Sparta en RKC. Begon zijn profcarrière in Waalwijk, was daar succesvol evenals bij Excelsior drie jaar later. Via NAC Breda dus in Deventer beland en daar zoekende naar vorm. Hij brengt wel lef en flair op het middenveld, maar kan geen team op sleept touw nemen, zoals eigenlijk niemand dat kon dit seizoen. Geen leider, geen strijder. Ondertussen ben ik in gesprek met Jan van Staa als er een persoonlijkheid binnen wandelt, dat merk je direct aan de atmosfeer. Hans de Koning stapt door de gang, zijn ogen spieden in het rond. Hij ziet mij en stopt, zo vertelde een collega mij die het voorval aanschouwde. Gedecideerd stapte hij op ons af en stak zijn hand uit. Jan van Staa zag hem eerder en steekt ook zijn hand uit. Maar De Koning zoekt contact met mij en we schudden elkaar de hand. Hans excuseert zich even bij Van Staa omdat hij de hand van de kleine coach even oversloeg. De grijns op het gelaat van de oud Eagles trainer is mooi, zijn haren ogen grijzer als ooit tevoren. Later tref ik hem elders in het stadion nogmaals en gaat het gesprek alle kanten op. Goed om oude bekenden weer terug te zien. Dat zag je aan Donny de Groot, Michel Boerebach, Jeff Stans, Pieter Langedijk en dus ook Hans de Koning. De voetbalwereld is immers erg klein en tijd is een relatief begrip. Nog één duel te gaan en dan is de gifbeker helemaal leeg. Zo voel en ervaar ik het ook, ik schaam me er voor, maar eigenlijk ook weer niet. Eagles fan zijn is niet makkelijk, je weet dat je niet alles wint, altijd de underdog zult zijn. Maar met de middelen die er voor handen zijn moet het wel beter kunnen. De druk op bestuur en coach is nu al ongekend, het nieuwe seizoen moet het moment van de waarheid worden zegt iedereen. Ik ben eigenlijk alleen maar op zoek naar rust, het bouwen en kneden van een goed team, het zien van een ontwikkeling, logische stappen maken naar structuur. Ik hoop gewoon dat de druk niet te groot gaat worden, dat er ook geduld zal zijn.
