Ook in Deventer is de afstand tussen burger en politiek behoorlijk groot. Vaak uit desinteresse, maar meestal hebben ze het er zelf naar gemaakt. Vindt de burger. Als er weer eens iets qua begroting uit de hand is gelopen, een feestje vroegtijdig is afgebroken door de politie of een WOZ-waarde is vastgesteld die van geen kanten strookt met de werkelijkheid. Iedereen heeft op jaarbasis recht op een afstand-scheppertje. De politiek zelf worstelt er maar mee. Doen hun stinkende best om zo goed mogelijk uit de hoek te komen. Vooral in campagnetijd. Ook is er altijd veel begrip voor een burger in het nauw. Maar ja, die regels. We kunnen niet zonder. Anders zou het toch echt een zooitje worden. Dat die regels dan ook nog verwoord worden in een soort Nederlands uit de vijftigerjaren, maakt het er allemaal niet beter op. Zo blijft de afstand ook op papier veel te groot. Dat is in Deventer zo en in Den Haag in het kwadraat. En als ze er in de Deventer politiek niet uitkomen, geven ze als het uitkomt Den Haag de schuld. Lekker samen met je burgers boos worden op de overheid. Afstandelijker kan het niet. De afgelopen maanden echter is er een interessant proces aan de gang. De burger raakt weer meer geïnteresseerd in de politiek. Dat wil zeggen, in de politici. De dragers van het ambt. Want wat blijkt, het zijn gewoon mensen. Zoals u en ik. ‘Met dezelfde mensen wensen en dezelfde mensen streken’, zong ooit Meneer De Uil uit de Fabeltjeskrant. En zong hij er bij: ‘… en dat komt allemaal in de krant.’ Met hun o zo gewone menselijke streken komen de politici vaker in de media. En wij herkennen dat en hebben er een gevoel bij. Van eigen schuld dikke bult tot een klein beetje meelij. Maar het komt wel lekker dichtbij zo. Dan kan in Deventer natuurlijk net zo goed als in Den Haag. Laten we er aan gaan werken. Woont u naast een wethouder of raadslid? Kijk eens wat vaker over de schutting. Vertel ons wat het daglicht niet kan verdragen. Het brengt de politicus veel dichter bij de burger.
