Mr Blue, zo noem ik mijn trouwe mini-laptop liefkozend. Hij doet al een paar jaar trouw dienst, is handzaam en klein en er past best wat aan informatie in. Hij gaat overal mee naartoe, van de redactie naar ieder evenement, want het is zo’n handig ding. Maar nu heb ik dan toch de stap gezet naar een vast apparaat voor de administratie. En het is best leuk om bestandjes over te zetten en mapjes te ordenen. Maar het is toch nog best een klus.
Mijn column, inmiddels al klaar voor wat naschaafwerk laat ik nog even geparkeerd op de E: schijf op mijn blauwe vriend. Ik wil het bestand openen maar.. het lukt niet.
Access denied
Geen toegang tot het bestand, vertelt het systeem. Zelfs kopiëren naar mijn mail lukt niet en ik voel de warmte stijgen.. moet ik alles dan opnieuw schijven? En de deadline is toch echt morgenochtend.
Ik had net zo’n mooi verhaal over plastic soep en de tsunami aan slecht nieuws vanaf het begin van het nieuwe jaar. De column was rond met een mooi einde, al zeg ik het zelf.
Ach, wat ik gisteren schreef, is inmiddels toch alweer oud nieuws. Dus we gaan gewoon opnieuw beginnen. Het nieuws komt in flarden door, kan ik het nog oplepelen? Het is teveel en te divers bemerk ik, dus ik ga dat maar niet doen. Schakelen tussen Gordon, Holleeder, de plastic soep op Terschelling, die nog steeds niet opgeruimd is en Sjinkie Knegt die mogelijk nooit meer te zien is als shorttracker. Het is me even teveel informatie om er een verhaallijn in te zien.
Mijn computer moet eerst worden gemaakt, de virusscanner-licentie is vast zojuist verlopen. Het is toch januari, de maand van opruimen en opfrissen. Laat ik dat eerst maar eens gaan doen dan.
Volgende week dan een rond verhaal en een mooi sluitend eind, zonder haperende nies- en hoestbuien.