Op de pleintjes van vroeger voetbalden we veel. Ik was fysiek sterk en had een goed schot, maar dat was het dan ook. In de partijtjes kon ik altijd goed meekomen vanwege de verschillende leeftijden. Echter als de kwaliteit omhoog ging, kwam ik uiteindelijk tekort. Zo heb ik het keepen ontdekt. Ik ben gezegend met een goede reflex en tomeloos geduld, in de zaal is dat meer dan prettig. Na bijna 1000 wedstrijden ben ik vorig seizoen gestopt. Maar één ding is zeker, voor keepers heb ik een zwak, ik herken hun ‘gekte’ namelijk. Hobie Verhulst is doelman van beroep en naast ‘gek’ ook trots. De laatste keer dat ik hem sprak hadden we een mooi onderhoud over zijn presteren. Ik vroeg hem waarom hij minder zeker was, echter was hij zich daarvan ‘geen kwaad’ bewust. Ik gaf wat voorbeelden aan en hij keek mij met argusogen aan. Hij vond van niet, had dat gevoel ook niet. Ik genoot ervan, dat zelfbewuste, wetende dat uitstraling ook belangrijk is. Altijd willen presteren op het maximale van je kunnen. Na het interview liep hij niet weg om te douchen, maar vroeg hij wat ik precies bedoelde. Samen bespraken we enkele momenten waarbij hij, naar mijn inzicht, plots anders handelde dan voorheen. Hij herkende een paar facetten en zou er in de beelden op gaan letten. Wel benadrukte hij dat hij zich niet onzeker voelde. Ik heb mij ook een beetje verontschuldigd bij hem, ik wil het natuurlijk niet op mijn geweten hebben dat hij nu overal drie keer bij na gaat denken… Een voetballer moet namelijk instinctief handelen; hoe meer tijd hij krijgt, des te meer hij gaat nadenken. Dat is dan weer niet voor iedereen weggelegd. Als het niet loopt bij de speler of het team, gaat dat er wel insluipen. En vervolgens praten we dan weer over vormverlies, gebrek aan zelfvertrouwen enzo. Het enige medicijn is winnen, dat geeft vertrouwen. Zie de start van het vorige seizoen maar. Ver boven onze stand geleefd, zwevend op een wolk. Nu is het even iets anders, gaat het toch een tikkie moeizamer. De staf moet waken over die vorm en ik moet stoppen mensen aan het twijfelen te brengen, sorry Hobie…
