De handelsoorlogen tussen Amerika en de rest van de wereld lijken geen invloed te hebben op de import van commerciële Amerikaanse feestjes. Ook in Nederland hebben Valentine’s Day, Halloween en Black Friday voet aan de grond gekregen. En als u er geen zin in heeft, wordt het u wel door de strot geduwd. Niet meedoen is geen optie. Althans, zo lijkt het als je alle aandacht eromheen mag geloven. Je gaat spontaan naar een Blue Monday verlangen. In de praktijk valt het altijd weer mee en gebruiken de meeste mensen de pompoen gewoon als basis voor een lekkere herfstsoep. Gelukkig hebben we nog een feestproduct van eigen bodem: Sinterklaas. Ook wel het Grote Kinderfeest genoemd. Uiteraard is ook dit feest intussen commercieel compleet uitgemolken. Zien wij de chocoladeletters al eind september bij de grootgrutters en is ook de onvermijdelijke pop-up pepernotenzaak in een leeg pand getrokken. Okay: wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe. Die laatste is inmiddels verdwenen en uit handen genomen van de boa-Piet. Evenals zijn te grote oorringen. Ook begon hij de laatste jaren wat van kleur te verschieten. Dit alles conform de regels uit de Amsterdammer Grachtenalmanak. Waarvan de tekst overigens elk jaar wordt aangepast. Buiten de Republiek konden we er allemaal prima mee leven. Of om een onvergetelijk citaat van Herman Finkers in DWDD aan te halen: ‘dat speelt bij ons in het Oosten niet zo, meneer Van Nieuwkerk’. Nou wel dus. Volgens oud hiërarchisch cultuurgebruik gaf het Deventer College van B&W de organisatie van de sinterklaasintocht een roetveeginstructie. We moesten toch niet weggezet worden als de laatste zwarte pietenstad van Nederland. Je hebt kleine kinderen en je hebt grote kinderen. Stop de grote kinderdiscussie. En wees wat betreft de kleine gelovigen nou gewoon een paar weken per jaar kleurenblind.
