Op de supportersavond stellen mensen altijd de beste vragen. Een daarvan was voor Paul Bosvelt. Of we nog spelers gingen halen deze winter. Nou, zei Paul, eerder gaan we kijken of we spelers aan een andere club kunnen helpen. Dat is te begrijpen. Nogal wat spelers van naam en faam kweken te veel zitvlees. De basis van René Hake staat als een huis en never change a winning team. De juiste poppetjes staan al een beste tijd op de juiste plek. Niet fijn als je dan wekelijks er net buiten valt.
Beter wat mannen dan laten rijpen en spelen elders. Toch?
Néé dus. Niet doen. Alle hens aan dek houden. Alle mannen aan boord. Niets is namelijk normaal in dit krankzinnig in elkaar getimmerde seizoen. Met een WK in de winter, want dat moest natuurlijk hoognodig eens een keer in het typische voetballand Qatar worden georganiseerd, wordt alles uit het lood geslagen. We zien onze helden vanaf vandaag maandenlang niet, ze komen pas op 7 januari weer tevoorschijn om in Sittard tegen Fortuna te spelen. Dat is al krankjorum, maar het wordt in januari een waar Rad van Fortuin. In de maand waarin normaal gesproken de Elfstedenkoorts piekt, we likkebaardend naar sneeuw en schaatsen verlangen, de velden kneiterhard vriezen en de spieren extra lijden door kou en nattigheid, gaan we in Nederland als een bezetene proberen het speelschema te redden.
Schrik niet: Go Ahead speelt in januari zes (!) officiële duels. En dat in hoog tempo achter elkaar. Vijf dagen na de beste reis naar Sittard, volgt de bekerkraker in Almelo tegen Heracles, drie dagen daarna komt subtopper Utrecht op bezoek, zes dagen later trekt het roodgele circus verder naar Waalwijk om het tegen RKC op te nemen, vier dagen verder komt Sam Beukema langs met zijn AZ en weer drie dagen later bezoeken de Adelaars titelkandidaat nummer 1, PSV. Ik verzin dit niet, tussen 7 en 28 januari krijgen we een nimmer vertoonde overkill aan Go Ahead voor onze kiezen. En dat is in alle opzichten op glad ijs lopen.
Het spreekt vanzelf dat je zo’n schema niet redt met elf spelers, niet met twaalf, dertien, veertien, niet eens met vijftien of zestien. Zeker niet omdat er net een heel beste winterstop is geweest en er dus ongetwijfeld roest op zal zitten. Dit wordt de maand van het maximale periodiseren, het maximale wisselen en de maximale balans tussen rust en fikse inspanning. Een geweldige uitdaging voor de staf van René Hake, die moet gaan toveren om de inspanningsfysiologie zijn ding te laten doen. En dan maar hopen dat het kwik niet te gek ver gaat duiken en de andere elementen enigszins normaal blijven.
Enfin, het spreekt voor zich dat de breedste selecties de meeste kans maken deze bizarre voetbalmaand goed door te komen. Daarom beste Paul: niet te veel meedenken met die bankzitters, laat ze nog maar even geduld hebben. Ze zouden zomaar eens de grote helden van begin 2023 kunnen worden.
