Onzeker
Afgelopen vrijdag betrad ik het Cambuurstadion en waande mij even speler van Go Ahead Eagles. Ik mocht meedoen met het businessteam van Go Ahead Eagles. Allemaal Eagles fans die de club ook financieel een warm hart toedragen en af en toe een potje voetbal spelen tegen een soortgelijk team van de tegenstander. Zonder echte warming-up startte het duel in het Cambuur stadion, voor mij persoonlijk een waanzinnige ervaring. De tribunes waren leeg, maar ik had wel een Eagles tenue aan. De tegenstander startte explosief en het piepte en kraakte bij ons, zeker ook bij mij. Wat onwennig onder de lat. Ik ben al 20 jaar alleen maar een zaalvoetbal goal gewend en deze was wel een tikkie groter. Gelukkig toonden we veerkracht en effectiviteit, de eerste aanval was direct raak. Vlak na rust direct de 0-2 en de mannen speelden het prachtig uit.
Wel snap ik de spanning in een duel, mijn onwennigheid in die grote goal, onzeker met onbekende medespelers… Ik snap nu Xandro Schenk nog beter. De trotse aanvoerder heeft louter nieuwelingen rond zich heen gekregen. De man, die nu het langst in Deventer rondloopt van deze selectie, kampt ook met twijfel. Jaren heeft hij progressie meegemaakt, vanaf zijn binnenkomst tot aan vorig seizoen. Twee maal promotie, maar ook evenveel degradaties. Hij dacht deze zomer een stap te kunnen maken, maar de harde realiteit raakt hem diep in het hart. Xandro maakt nu meer fouten dan ooit, onbedoeld dat zeker. Maar ze worden wel gemaakt. De onzekerheid, maar ook frustratie is dan af te lezen van het gelaat. Ik snap zijn gevoel, zeker na mijn eigen wedstrijd afgelopen vrijdag. Ik had het geluk dat de kwaliteit van de rest van het team mij er doorheen sleepte, Xandro kent dat geluk niet, al twee jaar niet. Dan word je ook niet beter, je gaat mee in de misère. Al die nieuwelingen, en afgelopen vrijdag weer een andere linksachter… Het ontbeert de huidige ploeg aan zelfvertrouwen, want er is best kwaliteit. Niet om bovenin mee te draaien, dat niet. Maar wel om van de 16e plek af te komen waar het nu hangt. De tweede helft gaf enigszins een ommekeer, harde woorden waren er gevallen, inzet werd er getoond en Cambuur bleek ook onzeker te zijn. Het zit er dus wel in maar hoe haalt men dat er uit? Van Staa moet nu razendsnel aan zijn Houdini act gaan sleutelen…
