Showtime!
Ze staan er weer. De veel te grote houten verkiezingsborden die een paar weken geleden met zwaar materiaal omhoog zijn getakeld. O ja, denk je dan, we mogen weer. Stemmen op een partij en een heus mens aankruisen. Op de veel te grote borden verschijnen de veel te kleine partijaffiches. Keurig in een Hollandse rij. In Deventer zijn het er dertien. Dus niet zeuren dat je niet genoeg keus hebt in de politieke supermarkt. Het wegstrepen kan beginnen. De affiches zelf vertellen je niks en in partijprogramma’s heb je even geen zin. De verschillende stemwijzers leiden je naar een partij die je helemaal niet kent. Hoe dan? Noem drie raadsleden uit Deventer. Twee? Eén? Een wethouder? Nee, die is afgetreden. Je gaat spontaan verlangen naar de vorige eeuw. Met al die heerlijk zuilen. De kerk, de school, de omroep, de vakbond, de werkgevers. De afkorting van de betrokken club begon meestal met een K, C of A en je wist: daar hoor ik bij. Heel overzichtelijk, ook qua stemmen. En nu? Naast de landelijke partijen zijn het vooral de lokalen die om jouw gunst vragen. Vaak ook weer in een afscheidingsvorm. Want de gemeenteraad is net een bak met algen. Het groeit vanzelf aan in die vier jaar. En allemaal willen ze nu even jouw aandacht. Jouw stem dus. En net als je op het punt staat je keus te maken voor die sympathieke lokalo waarvan je op de Brink een pilsje kreeg, komen de landelijke(!) fractieleiders met een gemeenteraadsverkiezingendebat. Behalve bij Scrabble is de woordwaarde van een dergelijk debat nul! Probeer nou eens één keer echt onder die Haagse kaasstolp te blijven. De afgelopen jaren is er vanuit Den Haag al genoeg ellende bij gemeenten over de muur gegooid. Zo van: dat lossen jullie daar wel op? Nou, bemoei je er dan ook verder niet mee. En beste verkiesbare raadsleden, bemoeien jullie je er wél mee!? Vertel het me. Kom uit de spelonken van dat mooie Stadhuis. Laat je ware gezicht zien, al is het maar voor veertien dagen. Want als je weer vier jaar mee wil, is het nu toch echt showtime!
