Binnen mijn drukke baan en nevenactiviteiten heb ik de ruimte gevonden om Nederland voor een paar dagen te ontvluchten. Denemarken werd de bestemming; rust, ruimte en mijn lieve vrouw aan mijn zijde. Ik voel mij niet schuldig door te zeggen dat ik Nederland niet heb gemist afgelopen weekend. Go Ahead Eagles speelde een machteloos duel tegen Roda JC thuis en ook bij FC RDC liep het niet al te best. Wandelen over het strand, samen eten, filmpje kijken en naar een wedstrijd. Eigenlijk bedachten we wat te laat dat we een sportwedstrijd wilden bezoeken. Want ijshockey op vrijdagavond zou top zijn geweest, om de hoek nog wel. Het werd Silkeborg IF tegen Esbjerg, de degradatiekraker in de Deense voetbal Superliga. Het werd een leuk avontuur op ruim een uur rijden van de kust waar ons tijdelijke huisje was. Het Jysk park is gevuld met 10.000 stoeltjes, slechts 2.500 waren er bezet. Onze plekken waren perfect; hoog op de tribune, ter hoogte van de middenlijn, recht tegenover de sierlijk gebogen tribune gesponsord door een grote Deense bank. De sfeer was gemoedelijk, zoals eigenlijk heel Denemarken is. Een ruim land, goed vergelijkbaar met Nederland, alleen minder druk en gehaast en zeker minder egoïstisch. Het thuispubliek was bijzonder gelaten, keek toe en moedigden de thuisclub amper aan. De 100 meegereisde Esbjerg supporters waren wel duidelijk aanwezig, 90 minuten lang. De thuisploeg verraste zichzelf door dominant te voetballen de eerste 10 minuten en met een 1-0 voorsprong gingen ze de rust in. Na de thee gooide Esbjerg de schroom van zich af en nam het initiatief over. Na een uur spelen wisselde de coach en ging de formatie van 4-4-1-1 naar 4-3-3, daarmee kantelde het duel volledig. Ik heb het in Deventer ook dikwijls gezien dat een tegenstander aanpassingen doorvoert waar men zich dan geen raad mee weet. De oude club van Rafael van der Vaart, Esbjerg, wint met 1-2 en laat de rode lantaarn achter in Silkeborg. Na het duel is het stadion vlotjes leeg, geen gejoel, geen gefluit, iedereen richting de kachel. Na nog geen half uur is het overal rustig, naast het stadion, op de parkeerplaats en in de straten rond het stadion. Heb ik toch stiekem ‘mien Kowet’ wel gemist; de passie, de opwinding, het fanatisme…

Vorig artikelBergkwartier herleeft in volle glorie tijdens Dickens Festijn
Volgend artikel33ste Kerstmarkt Lebuinuskerk tijdens Dickens weekend