Hoe ben je in het vak gerold?
Elf jaar geleden ontmoette ik Wilco. Hij bleek melkveehouder te zijn en we kregen een relatie. Na een jaar gingen we samenwonen op de boerderij, die hij sinds de verhuizing van zijn ouders onder zijn hoede had. Ik werkte, na het afronden van mijn opleiding Toerisme, fulltime in de reisbranche. Helaas ging het bedrijf waarvoor ik werkte in 2013 failliet en kwam ik bij huis te zitten. Omdat ik niet meteen een nieuwe baan kon vinden, ben ik op de boerderij mee gaan werken om toch wat om handen te hebben. Pas toen ontdekte ik hoe mooi het boerenvak eigenlijk is! Dat deed mij besluiten om toch te gaan voor een parttime baan buitenshuis om de betrokkenheid bij de boerderij te behouden. Ik volgde een aantal cursussen om mijn kennis van de melkveehouderij te vergroten en in 2016 hebben we de eenmanszaak omgezet in een man-vrouw maatschap. De taakverdeling is vrij traditioneel; Wilco melkt de koeien 2x daags, doet het landwerk, voeren, etc. Ik zorg voor de kalveren en doe het administratieve werk en spring bij waar nodig.
Waar zit voor jou de grootste uitdaging?
Omdat wij het erg belangrijk vinden om ook niet-agrariërs te betrekken bij het hedendaagse werk op de boerderij, zijn wij afgelopen juni gestart met de verkoop van rauwe melk via een melktap op ons erf. Dat is echt mijn ding. We hebben een klein winkeltje ingericht in onze kalverschuur en deze wordt al goed gevonden. Tijdens een bezoek aan de melktap, mag iedereen op eigen houtje een kijkje nemen bij de koeien en kalveren. Zo kan men met eigen ogen zien hoe de dieren bij ons gehouden en verzorgd worden. Je krijgt leuke reacties op het werk dat je doet en dat geeft energie. Bij ons hoor je het verhaal achter de melk en kun je met eigen ogen zien waar het vandaan komt. De grootste uitdaging voor mij, naast de verzorging van ons vee, is dan ook om zoveel mogelijk mensen op deze manier kennis te laten maken met de boerderij van nu.
Hoe combineer je Duurzaamheid in jouw vak?
Wij proberen zo bewust mogelijk om te gaan met natuur, milieu, energie en natuurlijk de gezondheid van onze dieren. Dat is belangrijk, want wij hopen dat ons vak nog generaties lang kan worden blijven uitgevoerd. Wij hebben het geluk dat wij de 64ha grond die wij in beheer hebben, allemaal kort rondom ons bedrijf hebben liggen en dat dit genoeg is om onze koeien van te voeren. We hoeven dus geen ruwvoer van buiten ons bedrijf aan te kopen. Ruim 5 ha is natuurgrond, dat we pas laat in het seizoen maaien om zo de natuur zoveel mogelijk zijn gang te laten gaan. We hebben dit jaar voor het eerst ook akkerranden ingezaaid met een bloemen en zadenmengsel voor insecten en andere dieren om zich in te nestelen en hebben de nodige aanpassingen gedaan om zo veel mogelijk energie te besparen. Daarnaast zijn wij aangesloten bij Salland Boert en Eet Bewust, waarvoor ik ook werkzaam ben. Salland Boert en Eet Bewust streeft naar een betere binding tussen voedselproducenten en -consumenten. Elke 3 jaar wordt bij de deelnemers de Boert Bewust Score in kaart gebracht. Deze maakt inzichtelijk wat het bedrijf extra doet, naast wat wet- en regelgeving voorschrijft. Duurzaamheid in de breedste zin van het woord, staat hierbij centraal.
Is je werk zwaar en hoe zie je de toekomst? (wat raad je andere toekomstige boeren vrouwen aan)
Het werk van een boerin is prachtig. Het werken met dieren, het buitenleven, je kinderen zien opgroeien op het platteland. Ik zou niet meer anders willen en zou het heel mooi vinden als wij onze passie kunnen overdragen op onze kinderen. Maar alleen als zij dat zelf zien zitten. Wet- en regelgeving maakt boeren in deze tijd niet altijd makkelijk en het wordt steeds lastiger om een goede boterham te verdienen. Daarnaast blijft het werk altijd doorgaan en kun je nooit de deur achter je dicht trekken.
Hoe word je in de praktijk gezien als boerenvrouw (onder de mannelijke boeren) en ligt hier nog een stigma op?
Ken je de uitspraak ‘Een goed wief, is ’t halve bedrief?’ Ik denk dat dat zeker van toepassing is op een boerenbedrijf en dat elke boer dat zal beamen. Hier in Salland zijn nog veel jonge boeren, met aan hun zijde evenveel boerinnen (of vrouw van de boer) die graag samen het bedrijf van hun ouders en (over)grootouders willen voortzetten. En ieder in zijn eigen rol. Of je nu boer of boerin bent, dat maakt hier niet uit! In het verleden kwamen er nog wel eens vertegenwoordigers aan de deur die aan mij vroegen ‘Is de baas er ook?’ Dát hebben ze inmiddels wel afgeleerd, haha.
Heb je nog een mooie, emotionele of grappige anekdote die indruk heeft gemaakt in jouw rol als boerin?
Toen ik net een relatie had met Wilco, kwam er van veel mensen de reactie: ‘Dus nu ben je boerin?’
Vaak schoot ik dan in de verdediging, voelde ik mij daar misschien toch nog wat ongemakkelijk bij. Maar nu kan ik zeggen dat ik juist trots ben op deze titel! De veehouderij is een heel mooi vak, waarbij je dicht bij de natuur staat en jouw steentje bij kunt dragen aan gezonde voeding van onze samenleving. Dat is toch geweldig?