Na vele maanden van informatie en desinformatie was je dan eindelijk aan de beurt. Uiteindelijk viel het eigenlijk best mee. Het was zo gepiept. Over de bijwerkingen liepen de meningen uiteen. Sommigen hadden er dagen hoofdpijn van. Anderen gingen de volgende dag fluitend aan het werk. Vooral als de uitslag positief was.
Afgelopen woensdag deed de democratie in Nederland weer haar heilzame werking. De keuze van het aantal geneesmiddelen was weer reuze. Voor 70-plussers was de bijsluiter toch nog iets te ingewikkeld. We maken ons wel eens zorgen over de taalvaardigheid van basisschoolkinderen. Maar die oudjes maken er soms ook een potje van. Hoe dan ook, de polder koos massaler dan ooit voor vaccins van verschillende samenstelling. En zo kunnen de talkshows weer jaren vooruit. En opmerkelijk, zoals bij elke verkiezing was de landelijke trend weer overal ongeveer hetzelfde. Ook in Deventer. Dat bleek ook nog eens de geboortestad van één nieuwe zetel in de Tweede Kamer. Met tractor. En ja, Deventer heeft wat dat betreft een naam op te houden. Begin vorige eeuw ontstonden hier de eerste grote sociale bewegingen.
Met behulp van de fabrikanten in die tijd. Vakverenigingen, socialistische en zelfs communistische partijen zagen er het eerste daglicht. Het leidde tot de bijnaam van Deventer: Moskou aan de IJssel. Kom daar nu nog maar eens om. Moskou is geheel overstroomd met liberaal water. De roden werden blauw en groen. En als we weer voor de Gemeenteraad ons vaccin mogen kiezen, zal het wel weer lekker lokaal zijn. We mogen blij zijn dat er nog wat grotere partijen overblijven om toch nog door te kunnen besturen. Want een steeds groter deel van de stemmers ziet de verkiezingen blijkbaar als het doodleuk bestellen van een issue in een webshop. Of zoals Neil Diamond al zong: ‘Good times never seemed so good’. In zijn evergreen Sweet Caroline.
