Hoewel zijn magazijnen nog vol liggen met Sywert-kapjes lijkt minister Hugo van Gezondheid elke week vrolijker te worden. Als een warme bakker die zijn zaak vol klanten heeft staan, roept hij telkens het volgend nummertje. Wie heeft er nummertje 1995? De klanten worden steeds enthousiaster over zijn prik-aanbiedingen. Na een lange en vooral logistiek moeilijke aanloop zit de vaart er nu goed in. En wat zo mooi is, de statistieken laten zien dat het werkt.
En omdat wij van het volk zijn ‘eerst zien dan geloven’ worden we nu zelf ook blij. Terwijl vanuit Den Haag nog af en toe geroepen wordt ‘hold your horses’ hebben wij de nieuwe loslaat-horizon al helemaal naar voren gehaald. Af en toe springt er nog wel eens een Grieks eiland op rood, maar verder is ook de vakantiemeute helemaal los. Ook dichter bij huis is de Grote Verandering merkbaar. De mondkapjesdiscipline wordt minder, automaten met reinigingszeep worden niet meer bijgevuld en anderhalve meter is een lastige maat. En daar wordt het spannend. Gaan we, amicaal gezien, terug naar het oude normaal? Wat helemaal niet zo normaal was. Want pre-virus omarmden en zoenden we elkaar dat het een lieve lust was.
Maar velen vonden die lust eigenlijk vooral een last. Er werd wat afgelebberd op feestjes en partijen. Soms nog voorafgegaan door het vooral retorische ‘zullen we kussen?’. Maar dan was het al te laat. Nu zal het na meer dan een jaar celibatair op dit gebied heel lastig worden. Want ja, als je vroeger iemand altijd spontaan omhelsde of drie keer op de wangen kuste, is het wat gek als je je nu geheel onthoudt. Dat geeft scheve gezichten of bedreigt oude relaties. Het etikettenboekje ‘Hoe hoort het eigenlijk’ heeft deze pandemie regeltechnisch ook niet kunnen voorzien. Dus we moeten het zelf gaan oplossen. Bereid je voor op één groot kussengevecht.