DEVENTER – Netty van Dijk wordt op 1 september in het zonnetje gezet door haar werkgever Carinova. Ze is sinds 1981 in dienst, waarvan de laatste twintig jaar op de revalidatieafdeling. Na veertig jaar zit ze nog vol energie.
Door Bastiaan Mokkink
“Als klein meisje speelde ik al heel vaak ‘zustertje’, dat is nooit echt veranderd”, vertelt Netty. Ze zette haar eerste stappen bij Carinova als MSPO-stagiaire en kon op haar negentiende aan de slag.
Net als de slogan op de Carinova-vlaggen die wapperen bij haar woonzorgcomplex Sint Jozef is Netty ‘vertrouwd dichtbij’. Ze is dan ook opmerkelijk geliefd in het gebouw.
Ze is niet de persoon om op de voorgrond te staan. Ondanks haar levenslust en vrolijkheid zal ze op het jubileum niet degene zijn die de polonaise aanvoert. “De cliënt staat immers altijd op nummer één”, vertelt de jubilaris. “Ze hebben je nodig, je bouwt een band met ze op en kunt veel bijdragen aan herstel en een goede kwaliteit van leven.“
Van Dijk is ‘eerst verantwoordelijke verzorgende IG’: “Op het gebied van neurorevalidatie coördineer, coach en begeleid ik, geef basiszorg en voer gesprekken met cliënten, collega’s of artsen”, legt ze uit.
IJsklontjes
Netty bevestigt dat ze vergroeid is met ‘het Jozef’, het is haar tweede huis. “Ik word hier zo blij! Nooit vergeet ik de cliënt die ik hielp met loopoefeningen en opeens onverwachts zelfstandig naar me toe liep in de huiskamer. Of de cliënte die zei dat ze vele jaren later bij haar til-lift nog telkens denkt aan onze tijd samen. Het is geweldig als iemand die met een rolstoel binnen komt er wandelend uit gaat.”
Veertig jaar werken voor dezelfde baas is voor haar heel normaal. “Ik ben gewoon dankbaar dat ik dit mooie werk al zo lang mag doen. Wat we hier samen bereiken is onbetaalbaar.” Gevraagd om een advies aan jonge mensen die verpleegkundige willen worden noemt ze: “Het is hard werken, maar wat mij betreft het mooiste wat er is. Je krijgt er zo veel voor terug.”
Ze vervolgt: “Als verpleegkundige krijg je hier de mogelijkheid om jezelf verder te ontwikkelen. Ik genoot enorm van de ontwikkeling die ik doormaakte, vooral bij het slagen voor de nieuwe IG-opleiding. Daardoor kreeg ik hier direct een nieuwe baan aangeboden.”
Ook op de werkvloer zag Netty diverse ontwikkelingen. “Digitalisering verlaagde de werkdruk, net als technische verbeteringen. Vroeger behandelden we bijvoorbeeld een wond met ijsklontjes en een fӧhn, dat is nu ondenkbaar. Daarnaast is de zorgzwaarte nu hoger en de bewoners zijn vaak ouder.”
Saamhorigheid
Hoe ziet vanuit al haar ervaring het ideale verpleeghuis eruit? “Het is hier al tamelijk perfect. Zo zijn er tegenwoordig eenpersoonskamers met eigen tv en badkamer. Vroeger zaten vier bewoners op één kamer, met een gordijntje ertussen.”
Van Dijk beaamt dat een grote zorginstelling ook heel kleinschalige zorg kan bieden. “Er zijn allemaal kleine woongroepen, de opzet maakt het persoonlijk. Kleinschalig wonen betekent ook kleinschalig werken. Het sluit helemaal aan bij wat de mensen tegenwoordig willen.”
Netty’s aanstekelijke positiviteit werd in de coronamaanden wel even op de proef gesteld. “Er was een covid-afdeling in één woongroep. We hebben een heel goed op elkaar ingewerkt team. Saamhorigheid sleepte ons door de zwaarste coronamaanden. Ik zal dat nooit vergeten.”
