DEVENTER – Afgelopen week, van 10-17 augustus vond het KloosterBoerderijFestival plaats op Klooster Nieuw Sion in Diepenveen. “Ik doe elke dag wat nieuws”, zegt Inge (32), uit Wesepe. “De eerste dag stond ik in de keuken humus te maken, de tweede dag heb ik deuren geschuurd en een andere dag heb ik land-art in het bos gemaakt”. Inge is één van de bijna zeventig bezoekers van het KloosterBoerderijFestival wat dit jaar voor de vierde keer plaatsvindt. Voor de tweede keer vindt het plaats in Diepenveen, op Klooster Nieuw Sion. De bezoekers zijn voornamelijk jongeren rond de dertig, maar ook een aantal ‘ouderen’ voelen zich thuis en dit jaar zijn er ook een aantal kinderen. Sommigen blijven een hele week, anderen komen een paar dagen of een dagje langs.
Tijdens het festival leven de deelnemers in een ritme van gebed, werken, denken en vieren. Drie maal per dag komt iedereen samen voor een gebed in de traditie van Taizé. Dit vind plaats in de ruimte waar een paar jaar geleden de monniken nog baden. Vanuit de rust en stilte van dit gebed vindt de rest van de dag plaats. In de ochtend wordt er gewerkt. Mensen rooien aardappelen in de moestuin rond het klooster, en anderen schilderen ruimten in het klooster. “De plek roept op om stil te zijn, als je hier door de stille gangen van het klooster loopt, waar de monniken jaren lang in stilte en regelmaat doorheen liepen” aldus Wilma (33) uit Wageningen.
Mattias (33), één van de organisatoren van het festival vertelt: “In maart had ik de droom dat we dit festival in een moestuin konden werken rondom het klooster. Er was toen nog helemaal niks wat daarop leek. Maar in de maanden daarna is Johan begonnen met de moestuin hier, en kijk hoe mooi het hier nu uit ziet! Nu kunnen we heerlijk buiten werken naast het klooster. Mijn droom is uitgekomen.”
Toch is het niet de hele tijd stil en rustig. Er wordt veel muziek gemaakt, gezongen, gedichten geschreven, gedanst op muziek en spoken words van de Droominee, gelachen tijdens het Colorado-kever-tribunaal, en vooral ook veel gekletst. Wat dat betreft lijken de deelnemers van het festival niet op de monniken die hier jarenlang vooral in stilte leefden.
Een van de hoogtepunten van het festival is de maaltijd op woensdagmiddag, wanneer er een grote groep van vrijwilligers van Nieuw Sion te gast is, en aan een lange tafel tussen de tuin en het klooster een heerlijke maaltijd bereid met groenten uit de moestuin wordt gegeten.
Op het festival komen verschillende mensen langs met een link met het kloosterleven. Zo is Zuster Bep te gast tijdens het weekend. Zij behoort tot de zusters van Sint Andreas, en woont en werkt in Brussel met armen. Zij vertelt op zondag over Poverello ‘de kleine arme’, waar mensen op een gelijkwaardige manier met armen omgaan, en hen eten en een slaapplaats bieden. En over de woongemeenschap van jongeren die zij daar heeft opgezet. Deze jongeren werken in Poverello, en bidden samen drie maal per dag. Dick (51) uit Arnhem vertelt: “Na het horen van dit verhaal overweeg ik sterk om volgend jaar een sabbatical op te nemen en op zo’n soort ‘sociale’ plek mee te draaien. Wat een prachtplek!”.
Andere gasten zijn Geerard, die later dit jaar in zal treden in de Abdij van Egmond, en Frida Koopman, een religieuze van de Karmelcommuniteit in Almelo. Op woensdagmiddag delen ze wat dit leven voor hen betekent, en hoe het is om een levensroeping te vinden en te leven.
De deelnemers zijn bijna allemaal mensen die erg bewogen zijn met de wereld om hen heen. Sommigen leven heel bewust een heel duurzame levensstijl, anderen zetten zich in met bijvoorbeeld ongedocumenteerde vluchtelingen, armen, of mensen die het even niet redden. Op dinsdag vertelt Tjirk van der Ziel over ‘ons dagelijks brood’, en samen vragen de deelnemers zich af wat duurzame levenskeuzes zijn. Talitha (34) uit Houten zegt “het is altijd fijn om mensen te ontmoeten die andere levenskeuzes maken dan ik op het gebied van duurzaamheid en omgaan met geld en tijd. Het is altijd goed om daar weer over aan het nadenken gezet te worden.” Asha (30) uit Amsterdam zegt: “Radicale keuzes maken is makkelijker als je het samen doet. Als je geïnspireerd wordt door anderen.”.
“Ik kom tijdens het festival altijd tot rust”, besluit Gerrald (31) uit Nieuwegein, “ook al is je dag hier nog zo vol, door het gebed en het ritme krijg ik meer rust. Thuis heb ik daarom ook een Taizé hoekje in mijn kamer gemaakt waar ik eraan herinnerd wordt dat ik gewoon even stil kan zijn. Dan kan ik in die stilte weer verdergaan”.