“Hands, hands, penalty!” Dat waren de woorden van de vierde official vorige week vrijdag in de Adelaarshorst. Go Ahead Eagles speelde tegen Jong Ajax en had zichzelf niet beloond de eerste helft. De magere 1-0 voorsprong was gelijkgetrokken en de jonge Amsterdammers drongen aan. Ikzelf zat bijna op de 16 meter lijn en dacht ook hands te zien maar er stonden ook mensen voor. De scheidsrechter stond er het dichtst bij en gaf aan; doorspelen. Totdat, totdat hij dan toch floot: strafschop… De visie van de vierde official kreeg de doorslag. Niet van de grensrechter die op één lijn stond, enkele meters onder mij. Ook niet van de scheidsrechter, die aan de andere kant van het incident stond, het dichtst er bij, nee…. De man die bijna 50 (vijftig!) meter verwijderd was van de situatie, met ogen als een Adelaar(?), zijn mening werd als waarheid aangenomen. Totale gekte, omgekeerde wereld. Alles heeft te maken met de intreding van de VAR, een waar monster. Niet dat de VAR buitenspel, doelpunt en/of rood kan beoordelen. Nee, de interpretatie van de man er achter. Ergens in een afgesloten aanhanger nemen mannen plaats, ze doen er een scheidsrechtersshirt voor aan, zo belangrijk voelen zij zichzelf. Dat is de issue dan gelijk, de VAR krijgt te veel macht. Een grensrechter durft niet meer te vlaggen, uit angst dat hij wordt ‘teruggefloten’. De VAR is een monster geworden wat het zelfvertrouwen van het scheidsrechterskorps, op het veld dan wel te verstaan, heeft aangetast. Het moest een hulpmiddel worden, maar het monster vreet aan het plezier van de kijker, samen met de voetballers toch echt de hoofdrolspelers! De fans kunnen amper juichen, want er moet 26 keer naar een beeldje worden gekeken. Als dan na wijs beraad, vijf minuten duurt dat soms, wordt besloten dat het een treffer is… Dan mag je juichen, nou ja… Juichen doe je onder spanning, als de bal van de wreef af glijdt, de doelman aanzet en gestrekt naar de bal gaat. Als de bal dan tegen de touwen slaat, dan juich je, hartstochtelijk. De macht van de VAR moet ingedamd worden, de mannetjes in de aanhanger mogen gewoon een overhemdje aan en beseffen dat ze van ondergeschikt belang zijn. Ik wil die hartstocht weer terug!
