Nederlanders hebben overal verstand van. En als ze ergens geen verstand van hebben, doen ze net alsof ze er verstand van hebben. We hebben overal een mening over en uiten die heel graag. Vooral op sociale media. Het liefst over gemakkelijke dagelijkse dingen. Eten bijvoorbeeld. Al jaren een hype. In de keuken staan dikke kookboeken waaruit vaak maar één recept is gemaakt. Kookprogramma’s in overvloed en de vele aandacht over gezond eten wekt de indruk dat we in een top culinair land leven. Heel Holland Kookt. Dat werk. Die top is maar voor weinigen weggelegd en je moet er keihard voor werken. Deze week werden de sterren weer uitgedeeld en afgepakt. Er was veel media-aandacht voor. Alsof we er persoonlijk bij betrokken zijn. Dat onze Jonnie zijn derde ster behoudt. Toch hebben de meeste doe-het-zelf-koks een sterrentent kostentechnisch nog nooit van binnen gezien. Dat weerhoudt ze er echter niet van om onze lokale restaurateurs hun ongezouten mening te geven als ze een keertje een verkeerd gevallen voorgerechtje hebben gehad. Even lekker anoniem een recensie schrijven. Stoer. Het maakt het beoordelen van een restaurant op alleen recensies ook onmogelijk. Er wordt te veel mee gespeeld. Je moet er zelf heen. Dat doen we trouwens steeds meer. De horeca heeft een goed jaar achter de rug. Dat mag ook wel als je elke avond een paar tafels met zelfbenoemde connaisseurs hebt. Die in hun gezelschap even hun bijeen gegoogelde culinaire kennis willen etaleren. Maar doordeweeks bij de Mc een broodje hamburger scoren. Respect voor al die uitbaters die zich dan weten in te houden en beleefd en gastvrij blijven. En soms natuurlijk ook wel eens een gerecht, waarover geklaagd is, via de keuken weer precies zo laten terugkeren op tafel. Gewoon blijven doen. Dat zal ze leren, al die opgeblazen Michelin mannetjes.
