Terwijl op Huis ten Bosch de privésecretaris van de koning de weekagenda met hem doornam, was Máxima net aan het appen met Alexia in Wales. Maar toen ze de secretaris ‘Salland’ hoorde zeggen, verbrak ze de verbinding. Waarom heb je me dat niet eerder verteld Lex, eindelijk weer eens een staatsbezoek! Daar heb ik de hele zomer al naar uitgekeken. Wat denk je, kan ik dan iets aan van Jan Taminiau of toch maar een oude Natan? Een beetje dom, dacht Alexander in stilte. Hij pakte de kaart van zijn koninkrijk er nog maar weer eens bij. Vouwde hem uit op de keukentafel en prikte zijn wijsvinger op Salland, Overijssel. Max was licht teleurgesteld, maar herpakte zich snel.

Ben jij daar ook al koning van, Lexie? Alexander reageerde niet en ging direct in de geïnteresseerde werkbezoekstand. Eerst naar Deventer, nam hij het programma door. Máxima herinnerde zich nog het koekhappen daar op Koninginnedag, toen haar schoonmoeder nog de baas was. Maar veel meer ook niet. Intussen was Alexander diep aan het nadenken over het thema van die dag dat hij van de Rijksvoorlichtingsdienst had doorgekregen: ‘Het vermogen van de regio om zich steeds aan nieuwe omstandigheden aan te passen door samen te werken.’ Wat moest hij daar nou weer mee? Dat lukte op landelijk niveau nog niet eens. Sinds hij zich niet meer met de kabinetsformatie mocht bemoeien, ging het daar allemaal fout.

Maar hij wist ook dat, zodra de AA-86 ergens de regio in scheurde, het volk altijd erg enthousiast was. Bij het koningsgezinde af. Dus moest hij in Salland toch maar zijn best gaan doen. Ook Máxima moest er aan geloven. Die zat nog wat na te sippen over ‘geen staatsbezoek’. Maar dat was in een mum van tijd voorbij. Ze mocht van Lex een nieuwe dress uitzoeken voor het regiobezoek. Als het maar was in de kleuren van de nieuwe Sallandse vlag.

Vorig artikelAppel- en pereninzameling IESSEL Cider 2021 van start
Volgend artikelTwaalf vrouwen zoeken mannen!